தசபுராணம்

பண் - பழம்பஞ்சுரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

134

பருவரை யொன்றுசுற்றி அரவங்கை விட்ட

இமையோர் இரிந்து பயமாய்த்
திருநெடு மால்நிறத்தை அடுவான் விசும்பு

சுடுவா னெழுந்த விசைபோய்ப்
பெருகிட மற்றிதற்கொர் பிதிகார மொன்றை

அருளாய் பிரானே எனலும்
அருள்கொடு மாவிடத்தை எரியாமல் உண்ட

அவனண்டர் அண்ட ரரசே.

4.14.1

135

நிரவொலி வெள்ளமண்டி நெடுவண்ட மூட

நிலநின்று தம்ப மதுவப்
பரமொரு தெய்வமெய்த இதுவொப்ப தில்லை

யிருபாலு நின்று பணியப்
பிரமனு மாலுமேலை முடியோடு பாதம்

அறியாமை நின்ற பெரியோன்
பரமுத லாயதேவர் சிவனாய மூர்த்தி

யவனா நமக்கோர் சரணே.

4.14.2

136

காலமு நாள்கள்ஊழி படையா முன்ஏக

உருவாகி மூவர் உருவில்
சாலவு மாகிமிக்க சமயங்க ளாறின்

உருவாகி நின்ற தழலோன்
ஞாலமு மேலைவிண்ணோ டுலகேழு முண்டு

குறளாயோ ராலின் இலைமேல்
பாலனு மாயவற்கோர் பரமாய மூர்த்தி

யவனா நமக்கோர் சரணே.

4.14.3

137

நீடுயர் மண்ணுவிண்ணும் நெடுவேலை குன்றொ

டுலகேழு மெங்கு நலியச்
சூடிய கையராகி இமையோர் கணங்கள்

துதியோதி நின்று தொழலும்
ஓடிய தாருகன்றன் உடலம் பிளந்து

ஒழியாத கோபம் ஒழிய
ஆடிய மாநடத்தெ மனலாடி பாதம்

அவையா நமக்கோர் சரணே.

4.14.4

138

நிலைவலி இன்றியெங்கும் நிலனோடு விண்ணும்

நிதனஞ்செய் தோடு புரமூன்
றலைநலி வஞ்சியோடி அரியோடு தேவர்

அரணம் புகத்தன் அருளாற்
கொலைநலி வாளிமூள அரவங்கை நாணும்

அனல்பாய நீறு புரமா
மலைசிலை கையிலொல்க வளைவித்த வள்ள

லவனா நமக்கோர் சரணே.

4.14.5

139

நீலநன் மேனிசெங்கண் வளைவெள் ளெயிற்ற

னெரிகேசன் நேடி வருநாள்
காலைநன் மாலைகொண்டு வழிபாடு செய்யும்

அளவின்கண் வந்து குறுகிப்
பாலனை ஓடவோடப் பயமெய்து வித்த

உயிர்வவ்வு பாசம் விடுமக்
காலனை வீடுசெய்த கழல்போலும் அண்டர்

தொழுதோது சூடு கழலே.

4.14.6

140

உயர்தவ மிக்கதக்கன் உயர்வேள்வி தன்னில்

அவியுண்ண வந்த இமையோர்
பயமுறு மெச்சனங்கி மதியோனு முற்ற

படிகண்டு நின்று பயமாய்
அயனொடு மாலுமெங்க ளறியாமை யாதி

கமியென் றிறைஞ்சி யகலச்
சயமுறு தன்மைகண்ட தழல்வண்ணன் எந்தை

கழல்கண்டு கொள்கை சரணே.

4.14.7

141

நலமலி மங்கைநங்கை விளையாடி யோடி

நயனத் தலங்கள் கரமா
உலகினை ஏழுமுற்றும் இருள்மூட மூட

இருளோட நெற்றி ஒருகண்
அலர்தர அஞ்சிமற்றை நயனங்கை விட்டு

மடவாள் இறைஞ்ச மதிபோல்
அலர்தரு சோதிபோல அலர்வித்த முக்கண்

அவனா நமக்கோர் சரணே.

4.14.8

142

கழைபடு காடுதென்றல் குயில்கூவ அஞ்சு

கணையோன் அணைந்து புகலும்
மழைவடி வண்ணன்எண்ணி மகவோனை விட்ட

மலரான தொட்ட மதனன்
எழில்பொடி வெந்துவீழ இமையோர் கணங்கள்

எரியென் றிறைஞ்சி யகலத்
தழல்படு நெற்றிஒற்றை நயனஞ் சிவந்த

தழல்வண்ணன் எந்தை சரணே.

4.14.9

143

தடமலர் ஆயிரங்கள் குறைவொன்ற தாக

நிறைவென்று தன்க ணதனால்
உடன்வழி பாடுசெய்த திருமாலை யெந்தை

பெருமான் உகந்து மிகவும்
சுடரடி யான்முயன்று சுழல்வித் தரக்கன்

இதயம் பிளந்த கொடுமை
அடல்வலி ஆழியாழி யவனுக் களித்த

அவனா நமக்கோர் சரணே.

4.14.10

144

கடுகிய தேர்செலாது கயிலாய மீது

கருதேலுன் வீரம் ஒழிநீ
முடுகுவ தன்றுதன்ம மெனநின்று பாகன்

மொழிவானை நன்று முனியா
விடுவிடு வென்றுசென்று விரைவுற் றரக்கன்

வரையுற் றெடுக்க முடிதோள்
நெடுநெடு இற்றுவீழ விரலுற்ற பாதம்

நினைவுற்ற தென்றன் மனனே.

4.14.11

திருச்சிற்றம்பலம்