பூப்பு இலக்கினம்

வறுமைதப் பாதுவரும் மேடத்தில்; இடபத்தில் 
      மாறாது விபசா ரிஆம்; 
வாழ்வுண்டு போகமுண் டாகும்மிது னம்; கடகம் 
      வலிதினிற் பிறரை அணைவாள்; 
சிறுமைசெயும் மிடிசேர்வள் மிருகேந் திரற்கெனில் 
      சீர்பெறுவள் கன்னி யென்னில்; 
செட்டுடையள் துலையெனில்; பிணியால் மெலிந்திடுவள்
      தேளினுக் குத்; தனுசுஎனில் 
நெறிசிதைவள், பூருவத் தபரநெறி உடையளாம்; 
      நீள்மகரம் மான மிலளாம்; 
நிறைபோக வதிகும்பம் எனில்; மீனம் என்னிலோ 
      நெடியபே ரறிவு டையளாம்;
அறிவாளர் மடமாதர் தமையறி இராசிபலன் 
      அதுவென்பர்; அருமை மதவேள் 
அனுதினமும் மனதில்நினை தருசதுர கிரிவளர் 
      அறப்பளீ சுரதே வனே!